Πρωταγωνιστούν: Dennis Quaid, Max Von Sydow, Christopher Plummer, David Patrick Kelly
Συντάκτης: Thodoris KL
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ βασανίζεται από φρικτούς εφιάλτες που έχουν να κάνουν με κάποιο πυρηνικό ολοκαύτωμα. Πιστεύει πως η αιτία για αυτούς είναι η ευθύνη που έχει απέναντι στους πολίτες της χώρας του και όλου του πλανήτη που αγωνιούν απέναντι στον κίνδυνο μιας επικείμενης πυρηνικής σύρραξης. Αποφασίζει λοιπόν να συνθηκολογήσει με τους Σοβιετικούς και να δώσει ένα τέλος σε όλα αυτά. Την ίδια ώρα, οι στενοί του συνεργάτες στην κυβέρνηση δουλεύουν πάνω σε ένα πρόγραμμα που επιτρέπει σε άτομα με ψυχικές ικανότητες να μπαίνουν στο υποσυνείδητο ατόμων που υποφέρουν από εφιάλτες και να τα βοηθάνε να τους ξεπεράσουν. Του προτείνουν να πάρει μέρος σε αυτό για να τον βοηθήσουν να ανακουφιστεί. Αυτό που δεν ξέρει είναι πως δεν θέλουν με τίποτα να αποσύρει η χώρα τα πυρηνικά και έχουν αρχίσει να τον θεωρούν εθνική απειλή, οπότε σκοπεύουν να τον βγάλουν από τη μέση, σκοτώνωντάς τον μέσα από τα όνειρά του.
Θρίλερ επιστημονικής φαντασίας περισσότερο και λιγότερο τρόμου, κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το «Nightmare on the Elm str.» και πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως ο Craven επηρεάστηκε από αυτό. Προσωπικά δεν συμφωνώ καθώς ο Craven είχε έτοιμο το σενάριο και έψαχνε εταιρεία παραγωγής από το 1981, παρόλα αυτά οι συμπτώσεις είναι αρκετές. Έχουν παρόμοια ιστορία (άνθρωποι που πεθαίνουν στα όνειρά τους) κι έναν δολοφόνο που σε μια σκηνή εμφανίζει μεταλλικά νύχια, κάτι σαν τις λεπίδες του Κρούγκερ. Οι διαφορές βέβαια είναι πολλές κι έτσι το κάθε έργο μπορεί να σταθεί από μόνο του. Εδώ έχουμε κυβερνητικά πειράματα, πυρηνικά, τηλεκινητικούς, μυστικές υπηρεσίες που προσπαθούν να αποσπάσουν μυστικά μέσα από τα όνειρα των πολιτικών αντιπάλων τους και άφθονο κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό, πράγματα που ταιριάζουν περισσότερο σε πολιτικό θρίλερ παρά σε ένα καθαρόαιμο έργο τρόμου όπως ήταν ο «Εφιάλτης».
Η ταινία σκιαγραφεί άψογα το ψυχροπολεμικό κλίμα και την παράνοια του κόσμου εκείνης της εποχής απέναντι στον πυρηνικό όλεθρο. Συνδυάζει με πολύ όμορφο τρόπο τον τρόμο με την επιστημονική φαντασία, την δράση και το πολιτικό θρίλερ ενώ από την αρχή μέχρι το τέλος το διακρίνει μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ έτσι ώστε να μην γίνεται ποτέ ιδιαίτερα βαρύ. Με μία πραγματικά πρωτότυπη και έξυπνη για την εποχή της βασική ιδεα (αν εξαιρέσουμε την αντιεπιστημονικότητα του σεναρίου) επηρέασε πολλά μεταγενέστερα blockbusters όπως τα «Matrix», «the Cell» και «Inception». Σκηνοθέτης της ταινίας ο Joseph Ruben («Stepfather», «the Good Son», «Sleeping with the Enemy») και σεναριογράφος ο ίδιος μαζί με τον Chuck Russel και τον David Loughery, ελαφρά επηρεασμένοι από τη νουβέλλα του Roger Zelazny «The Dream Master». Στα θετικά να προσθέσουμε και το εξαιρετικό καστ με τους Max Von Sydow και Christopher Plummer σε βασικούς ρόλους, ενώ οι Dennis Quaid και David Patrick Kelly (Warriors, come out and playyyy...) είναι πολύ καλοί στους ρόλους του καλού και κακού ονειρομάντη αντίστοιχα. Από την άλλη, αν υπάρχει κάτι το αρνητικό σε όλη την εικόνα είναι μάλλον τα ξεπερασμένα πλέον ειδικά εφφέ, όπως και το ότι στο σύνολό της θυμίζει τηλεταινία. Δεν λέω καλός ο Ruben, αλλά στα χέρια κάποιου πιο έμπειρου σκηνοθέτη ίσως τώρα να μιλάγαμε για αριστούργημα. Ένα ξεχασμένο διαμαντάκι που κατά την ταπεινή μου άποψη χρειάζεται ένα καλό remake (Hollywood ακούει; ). Παρόλα αυτά, αν είστε φανς του sci-fi/horror κινηματογράφου της δεκαετίας του '80 πιστεύω πως θα μείνετε ικανοποιημένοι και με το παραπάνω.
Βαθμολογία: 7/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου